Чаро мо ин чорабинии коллективсозиро ташкил кардем?
ЗАОГЕАрзишҳои асосии Корпоратсия ба одамон нигаронидашуда, эҳтироми муштариён, Тамаркуз ба самаранокӣ, эҷоди муштарак ва бурднок мебошанд. Мувофиқи фарҳанги мо оид ба афзалият додани одамон, ширкати мо ҳафтаи гузашта як чорабинии ҳаяҷонбахш дар беруни бино ташкил намуд. Ин чорабинӣ ба кормандон имкон дод, ки истироҳат кунанд ва аз зебоии табиат лаззат баранд, аммо ҳамбастагӣ ва рӯҳияи ҳамкориро байни дастаҳо мустаҳкам кард.
Шарҳи фаъолият
Ҷойгоҳи баргузории чорабинӣ дар канори дуртар аз шаҳр буд, ки манзараҳои зебои табиӣ ва захираҳои зиёди фаъолиятҳои берунаро пешкаш мекунад. Мо субҳи барвақт дар нуқтаи оғоз, пур аз интизории рӯзи оянда ҷамъ омадем. Аввалан, мо ба бозии шавковари яхбандӣ машғул шудем. Дастаҳо ба гурӯҳҳои хурд тақсим карда шуданд, ки ҳар кадоми онҳо бояд муттаҳид шаванд ва эҷодкорӣ ва стратегияро барои ҳалли муаммоҳо ва иҷрои вазифаҳо истифода баранд. Тавассути ин бозӣ, мо истеъдодҳо ва ҷиҳатҳои гуногуни ҳар як аъзои дастаро кашф кардем ва дар зери фишор чӣ гуна ҳамкорӣ карданро омӯхтем.
Пас аз он, мо ба як даъвати ҷолиби кӯҳнавардӣ шурӯъ кардем. Кӯҳнавардӣ як намуди варзишест, ки ҷасорат ва суботро талаб мекунад ва ҳар кас бо тарсу ҳарос ва мушкилоти худ рӯ ба рӯ мешуд. Дар тӯли раванди кӯҳнавардӣ, мо якдигарро рӯҳбаланд ва дастгирӣ мекардем, рӯҳияи дастаро нишон медодем. Дар нихояти кор хар як одам шодй ва хисси комёбиро дар рафъи душворихо хис карда, ба кулла расид.
Мо кори даста-ро давом дода, мусобицаи пуршиддати байни мардон ганчинкаширо ташкил намудем. Ҳадафи ин озмун таҳкими ҳамкорӣ ва рақобат байни шӯъбаҳои гуногун буд. Фазои пурқувват буд ва ҳар як шӯъба барои намоиш додани қувваи худ ба дигарон омодагӣ медид. Пас аз чанд даври задухӯрдҳои шадид, шӯъбаи техникӣ ғалабаи ниҳоӣ ба даст овард.
Дар нимаи дуюми рӯз мо дар як машқҳои ҷолиби тимсозӣ ширкат варзидем. Тавассути як қатор мушкилоте, ки кори дастаҷамъиро талаб мекарданд, мо тарзи муоширати муассир, ҳамоҳангсозӣ ва ҳалли мушкилотро омӯхтем. Ин мушкилот на танҳо зеҳнӣ ва кори дастаи моро санҷиданд, балки фаҳмиши амиқтари услубҳои тафаккур ва афзалиятҳои кори якдигарро таъмин карданд. Дар ин раванд, мо на танҳо робитаҳои мустаҳкам барқарор кардем, балки рӯҳияи тавонои дастаро низ парвариш кардем.
Пас аз анҷоми фаъолият мо маросими супоридани ҷоизаҳо доир намудем, то ки намоишномаҳо дар давоми рӯз қадр карда шаванд. Ҳар як иштирокчӣ тӯҳфаҳои гуногун гирифтанд ва бахшҳо бо ҷоизаҳои якум, дуюм ва сеюм қадрдонӣ шуданд.
Вақте ки шом наздик шуд, мо зиёфати шом баргузор кардем, ки дар он таомҳои болаззат хӯрда, хандидем ва аз рафти сохтани даста ҳикояҳои ҷолибро нақл кардем. Баъди таом хар яки мо фикру мулохиза ва хиссиёти худро дар бораи тачрибаи ташкили коллектив баён намудем. Дар ин лахза мо гармию наздикиро хис мекардем ва масофаи байни мо наздиктар мешуд. Илова бар ин, ҳама фикру пешниҳодҳои амалӣ ва амалӣ барои ширкатро баён карданд. Якдилона розй шуданд, ки чунин чорабинихо тез-тез ташкил карда шаванд.
Муҳимияти сохтани даста
Ин чорабинӣ дар беруни бино ба мо имкон дод, ки аз зебоии табиат баҳра барем, аммо ҳамбастагӣ ва рӯҳияи муштаракро байни дастаҳо мустаҳкам кард. Тавассути мушкилот ва бозиҳои гуногуни даста, мо ҳамдигарро беҳтар фаҳмидем, синергетика ва эътимодеро, ки барои ҳамкории муассир заруранд, пайдо кардем. Бо ин чорабинӣ дар беруни бино, ширкати мо бори дигар арзишҳои ба одамон нигаронидашударо нишон дода, барои кормандон фазои мусбӣ ва пурқуввати корӣ фароҳам овард. Мо боварӣ дорем, ки тавассути ҳамбастагии даста ва рӯҳияи ҳамкорӣ, мо метавонем дар якҷоягӣ ба муваффақиятҳои бештар ноил шавем!"
Вақти фиристодан: Декабр-05-2023
